จังหวัดอุดรธานี

ตำนานเชียงงาม

เนื้อเรื่อง
...............................มีเรื่องเก่าเล่าว่าครั้งที่อำนาจรัฐขอมยังปกครองดินแดนที่เรียกว่าหนองหานหลวง และหนองหานน้อย (อำเภอหนองหานปัจจุบัน) ที่หนองหานน้อยนี้ มีกลุ่มลาวอพยพเข้ามาอาศัยอยู่ในหมู่บ้าน "ดงแพง" (ปัจจุบัน คือหมู่บ้านเชียงงามอยู่ใกล้ๆตัวอำเภอหนองหาน) เมืองหนองหาน ครอบครัวนี้มีลูกชายคนหนึ่ง หน้าตา
สะสวย น่ารัก เมื่อโตพอจะบวชเณรได้ พ่อแม่ก็ให้ลูกบวชในหมู่บ้านเพื่อจะได้ศึกษาเล่าเรียน ปรากฏว่า สามเณรน้อยนี้สนใจใส่ใจเล่าเรียน บิดาจึงพาไปเล่าเรียนที่ในเมืองโดยให้ไปอยู่ที่วัดชานเมือง อุบาสิกาทั้ง หลายและสาวๆในหมู่บ้านเห็นสามเณร หรือจัวน้อย (ภาษาถิ่น) รูปร่างหน้าตาดีเป็นสามเณรรูปงามที่สุดใน หมู่บ้าน ก็พากันไปทำบุญที่วัดชานเมือง ต่างก็แย่งกันปรนนิบัติเอาใจสามเณรรูปนี้ ต่อมาเมื่อสามเณรรูปนี้
อายุจวนจะครบบวชเป็นพระภิกษุได้ บิดาก็ให้ลาสึกออกมา เหล่าอุบาสิกาทั้งหลาย รวมทั้งแม่เมืองหนองหาน ซึ่งได้ข่าวรูปงามของสามเณรรูปนี้ ก็ชื่นชมหลงใหลในสามเณร เมื่อลาสึกออกมาแล้วทุกคนก็เรียกสามเณรว่า "เซียง" คือผู้ที่บวชเณรแล้ว เพราะเซียงน้อยรูปงามนี้เอง คนจึงเรียกเซียงงาม ผู้หญิงทั้งหลายทั้งสาวแก่
แม่หม้าย ต่างหลงรักเซียงงาม ต่างก็ไปหาเซียงงามมิได้ขาด มีข้าวของเครื่องใช้ของกินอันใดดีก็นำไป ปรนนิบัติเซียงงาม จนถึงเกิดการทะเลาะวิวาทแย่งชิงเซียงงามกัน อันเป็นเหตุให้ผู้เป็นสามีโกรธเคือง และหึง หวงลูกเมียตน จึงไปฟ้องเจ้าเมืองหนองหานว่า เซียงงามล่อลวงลูกเมียตน ทำให้ครอบครัวและพวกตน
เดือดร้อนไปทุกหย่อมหญ้า เพราะภรรยาไม่เอาใจใส่ปรนนิบัติดูแลสามีกลับไปเอาใจใส่แต่เซียงงามผู้เดียว เจ้าเมืองเมื่อทราบเรื่อง จึงให้ทหารไปจับตัวเซียงงามมาตัดสินความ แม้เซียงงามจะบอกว่าตนไม่ได้ใส่ ใจกับบรรดาหญิงเหล่านั้นเลย ทุกคนมาหาและเอาของมาให้เอง ตนบริสุทธิ์ใจ มิได้ชอบ รักใคร่ลูกเมียผู้ใด
เจ้าเมืองไม่ฟังเสียงของเซียงงามเลย ตัดสินให้ประหารเซียงงาม ด้วยการให้ตัดหัวเสียบประจานเพราะเป็น ตัวการที่ทำให้เกิดความเดือดร้อนในหมู่บ้าน
เชียงงามถูกเจ้าเมืองตัดสินประหารโดยไม่มีความผิดใด เมื่อเข้าหลักประหาร ก่อนที่เพชฌฆาตจะ ตัดคอ เซียงงามได้กล่าวสาปแช่งเมืองหนองหาน และเจ้าเมืองไว้ว่า ตนถูกฆ่าทั้งที่บริสุทธิ์และไม่มีความผิด เลย เจ้าเมืองฟังความข้างเดียว ต่อไปในภายภาคหน้าเมืองหนองหานอย่าได้มีความเจริญเลย จงประสบแต่
ความเสื่อมถอย หากจะเจริญก็ขอให้เจริญได้ชั่ว "งูแลบลิ้น ฮิ่น(ริ้น)กางปีก"
........................................ นับแต่นั้นมาจนบัดนี้เมืองหนองหาน แม้จะเป็นอำเภอเก่าแก่ เคยเป็นเมืองสำคัญมาก่อน และปัจจุบัน เป็นแหล่งมรดกโลก ก็ไม่เคยพัฒนาก้าวหน้าทัดเทียมกับอำเภอหรือพื้นที่อื่นๆ ได้ สมดังคำสาปแช่งของ เซียงงาม
คติแนวคิด
........................................เป็นการเก็บประวัติศาสตร์ท้องถิ่น คือการต่อสู้อำนาจรัฐระหว่างขอม และรัฐลาวที่กำลังขยายอำนาจ เข้ามาในอีสาน และยังแสดงให้เห็นว่าความอยุติธรรมของผู้ปกครองประชาชนที่ขาดธรรมะแล้วย่อมนำมาซึ่ง ความวินาศ และความเสื่อมของบ้านเมือง