เจ๊ะอาลี

.......................... นิทานเรื่องนี้นิยมเล่ากันในเขตจังหวัดนราธิวาส มีเนื้อเรื่อง ดังนี้ ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีสามีภรรยาคู่หนึ่ง สามีชื่อว่าเจ๊ะอาลี เป็นคนที่มีนิสัยชอบคุยโม้โอ้อวด และเป็นคนขี้ขลาดด้วย แต่เขามักจะพูดว่าเป็นคนกล้าหาญอยู่เสมอ อยู่มาวันหนึ่ง เข้ากับภรรยาออกเดินทางไปเยี่ยมพ่อแม่ ซึ่งอาศัยอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่ง ระยะทางที่จะเดิน
ทางไปต้องผ่านป่าเขา ในป่าที่จะผ่านไป ชาวบ้านรู้กันทั่วไปว่ามีเสือชอบอาละวาด กัดกินคนที่เดินทางบ่อย ๆ เจ๊ะอาลีรู้เรื่องนี้ดี ในใจกลัวแต่ทำเป็นกล้าหาญ เพื่อไม่ให้อับอายชาวบ้าน เจ๊ะอาลีกับภรรยาเตรียมหอกกับ กริชไว้ป้องกันตัว แล้วออกเดินทางไปถึงชายป่าก็ได้พบกับเสือจริง ๆ เสือเห็นสามีภรรยาก็กระโจนเข้าใสทันที
เจ๊ะอาลีเห็นเช่นนั้นก็วิ่งขึ้นต้นไม้ เสือก็พยายามจะปืนตามเจ๊ะอาลี ส่วนภรรยาวิ่งไปทางหมู่บ้านแห่งหนึ่ง และ นางได้เล่าให้ชาวบ้านฟัง และขอร้องให้พวกชาวบ้านช่วยไปฆ่าเสือ พวกชาวบ้านก็พาอาวุธเข้าไปในป่า เห็น เสือกำลังปืนต้นไม้จะกินเจ๊ะอาลี ส่วนเจ๊ะอาลีด้วยความตกใจกลัวทั้งปัสสาวะและอุจจาระ ออกมาไปเป็น จังหวะ เมื่อชาวบ้านฆ่าเสือตายและพาเจ๊ะอาลีลงมาจากต้นไม้ เจ๊ะอาลีหมดเรี่ยวแรงและได้สำนึกว่า เพราะ ชอบคุยโม้โอ้อวดจึงทำให้เขาเกือบเสียชีวิต จึงคิดว่าต่อไปเขาจะไม่เป็นคนชอบคุยโม้โอ้อวดอีก
คติ / แนวคิด
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การที่จะพูดกับใคร ควรพูดแต่ความเป็นจริง ไม่ควรปกปิด หรือปิดบังสิ่งที่เป็น ไปไม่ได้ อีกอย่างหนึ่งไม่ควรพูดโม้โอ้อวดกับใครต่อใคร เราควรที่จะถ่อมตัวเอาไว้บ้าง เพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์ อย่างนิทานเรื่องนี้