MENU
|
หน้าแรก | สมุดเยี่ยม l webbord | คำคมนักปราชญ์| ตำนานพื้นบ้าน | รักษ์ดนตรีไทย | มวยไทย | ภาพศิลป์ไทย | สินค้าฝากขาย | เทคนิคโปรแกรม | ที่นี่มีแต่ของฟรี | ลิ้งค์สุดยอด | ติดต่อเรา | |
....
|
จังหวัดพิจิตร
พระธรรมยาเจ้าเมืองภูมิ
เนื้อเรื่อง
...............พระธรรมยาเป็นเจ้าเมืองภูมิ (อำเภอบางมูลนาก) คนแรก เดิมชื่อ ยา
เกิดที่บ้านหนองบัว (อำเภอหนองบัว จังหวัดนครสวรรค์) นายยาเป็นคนมีวิชาความรู้ทางไสยศาสตร์และทางว่านยา
ประกอบอาชีพพรานล่าสัตว์ ในสมัยหนึ่งกษัตริย์กรุงศรีอยุธยาพระองค์หนึ่งได้ออกไปคล้องช้างเพื่อไว้ใช้ในสงคราม
ได้ติดตาม ช้างเผือกงาเนียมตัวหนึ่งไปจนเข้าเขตเมืองพิจิตร แต่พระองค์กับทหารไม่ชำนาญป่าจึงได้อาศัยพรานยาอาสา
พาพวกติดตามช้างไป ชาวบ้านที่อยู่ในป่าแถวนั้นเรียกช้างตัวนั้นว่า อ้ายโพธิ์หางกร่าง
เพราะมีลักษณะพิเศษคือ ปลายหางเป็นขนยาวแข็งรูปใบโพธิ์ เวลาเดินเข้าป่าจะแกว่งหางไปถูกใบไม้เสียงดังแกรกกร่าง
ต่อ มาบ้านแถวนั้นจึงได้ชื่อว่า บ้านวังกร่าง บริเวณที่ตั้งซุ้มและโรงช้างเรียกว่า
บ้านโรงช้าง ปัจจุบันอยู่ที่บ้านสายห้วย ในเขตตำบลวังสำโรง อำเภอบางมูลนาก การติดตามช้างสำคัญครั้งนั้นพรานยาได้พาคณะติดตามช้าง
พักแรมอยู่ ณ บริเวณที่แห่งหนึ่งซึ่งมีหนองน้ำที่มีเต่านาชุกชุม ได้จับเต่ามาแกงเป็นอาหาร
ซึ่งอาหารมื้อนั้นอร่อยมาก กษัตริย์ที่ร่วมเสวย ตรัสชมว่า แกงเต่าที่นี่ทั้งอร่อยทั้งเผ็ด
ภายหลังบ้านนี้จึงได้ชื่อว่า บ้านหนองเต่า
เมื่อจับช้างเผือกเชือกนั้นได้ก็นำช้างมาลงแพที่ท่าน้ำเพื่อล่องไปส่งยังกรุงศรีอยุธยา
บ้านนั้นได้ชื่อว่า บ้านท่าช้าง มาจนทุกวันนี้ ความดีความชอบของพรานยา ทำให้พระมหากษัตริย์โปรดปรานจึงตั้งให้เป็นพระธรรมยา
ปกครองบริเวณที่นายยาอยู่มาก่อน พระราชทานชื่อเมืองว่า เมืองภูมิพระราชทาน และให้ยก
เว้นการเก็บภาษีส่วนอากรต่าง ๆ เพราะเป็นเมืองที่พระราชทานให้เป็นพิเศษ พระธรรมยาปกครองเมืองภูมิได้ระยะหนึ่ง
จึงเดินทางไปเมืองหลวงเพราะคิดถึง พระมหากษัตริย์ ได้นำมีดโต้ที่ตีตามตำรับไสยศาสตร์เล่มหนึ่ง
เพื่อนำไปถวายด้วย แต่เมื่อไปถึงกรุง ศรีอยุธยากษัตริย์ไม่ทรงรับด้วย นึกว่าเป็นมีดโต้ธรรมดา
ทำให้พระธรรมยาน้อยใจใช้ผ้าคาดเอาผูกด้ามมีดลากไปกับถนนหน้าวังลงไปท่าน้ำ อภินิหารของมีดโต้กายสิทธิ์กรีดถนนแยกเป็นทางอย่างน่าอัศจรรย์
พระธรรมยาได้ทิ้งมีดลงแม่น้ำและถอยเรือ ออกจากท่าเดินทางกลับ มีคำเล่าลือกันว่าที่แม่น้ำตรงที่มีดจมลงนั้นกลายเป็นน้ำวน
มีทหารจำนวนหนึ่งดำ
น้ำเพื่องมมีดขึ้นมา ก็ถูกมีดตัดแขนขาขาดจนถึงแก่ชีวิต ต่อมาช่างตีดาบนิยมนำน้ำวนตรงนั้นมาชุบมีดทำให้มีคุณภาพดีประวัติพระธรรมยา
ได้หายสาบสูญในเวลาต่อมา เมืองภูมิที่ปกครองภายหลังก็ไม่มี ผู้ครองราชย์สืบต่อเพราะพระธรรมยาเป็นโสดไม่มีทายาท
ทำให้เมืองภูมิถูกละทิ้งให้เป็นเมืองร้าง เพราะผู้คนอพยพมาอยู่ทางฝั่ง
ตะวันออกของแม่น้ำน่าน ตั้งเมืองขึ้นใหม่เรียกว่า บางขี้นาก ภายหลังเป็น บางมูลนาก
เมืองภูมิจึงมีฐานะเป็นเพียงตำบลภูมิสืบมาจนตราบเท่าทุกวันนี้
คติ / แนวคิด
...................ให้แนวคิดเกี่ยวกับคำสอนของพุทธศาสนาที่ว่า เมื่อมีเกิดก็มีดับ
ดังคำพระที่ว่า ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา และแสดงถึงภูมิปัญญาของคนในท้องถิ่น ที่ผูกตำนานให้สอดคล้องกับ
ชื่อสถานที่ ชื่อบ้านเมืองที่ตนอาศัยอยู่