MENU
หน้าแรก | สมุดเยี่ยม l webbord | คำคมนักปราชญ์| ตำนานพื้นบ้าน | รักษ์ดนตรีไทย | มวยไทย | ภาพศิลป์ไทย | สินค้าฝากขาย | เทคนิคโปรแกรม | ที่นี่มีแต่ของฟรี | ลิ้งค์สุดยอด | ติดต่อเรา |
....

จังหวัดพิจิตร

พระธรรมยาเจ้าเมืองภูมิ

เนื้อเรื่อง
...............พระธรรมยาเป็นเจ้าเมืองภูมิ (อำเภอบางมูลนาก) คนแรก เดิมชื่อ ยา เกิดที่บ้านหนองบัว (อำเภอหนองบัว จังหวัดนครสวรรค์) นายยาเป็นคนมีวิชาความรู้ทางไสยศาสตร์และทางว่านยา ประกอบอาชีพพรานล่าสัตว์ ในสมัยหนึ่งกษัตริย์กรุงศรีอยุธยาพระองค์หนึ่งได้ออกไปคล้องช้างเพื่อไว้ใช้ในสงคราม ได้ติดตาม ช้างเผือกงาเนียมตัวหนึ่งไปจนเข้าเขตเมืองพิจิตร แต่พระองค์กับทหารไม่ชำนาญป่าจึงได้อาศัยพรานยาอาสา พาพวกติดตามช้างไป ชาวบ้านที่อยู่ในป่าแถวนั้นเรียกช้างตัวนั้นว่า อ้ายโพธิ์หางกร่าง เพราะมีลักษณะพิเศษคือ ปลายหางเป็นขนยาวแข็งรูปใบโพธิ์ เวลาเดินเข้าป่าจะแกว่งหางไปถูกใบไม้เสียงดังแกรกกร่าง ต่อ มาบ้านแถวนั้นจึงได้ชื่อว่า บ้านวังกร่าง บริเวณที่ตั้งซุ้มและโรงช้างเรียกว่า บ้านโรงช้าง ปัจจุบันอยู่ที่บ้านสายห้วย ในเขตตำบลวังสำโรง อำเภอบางมูลนาก การติดตามช้างสำคัญครั้งนั้นพรานยาได้พาคณะติดตามช้าง พักแรมอยู่ ณ บริเวณที่แห่งหนึ่งซึ่งมีหนองน้ำที่มีเต่านาชุกชุม ได้จับเต่ามาแกงเป็นอาหาร ซึ่งอาหารมื้อนั้นอร่อยมาก กษัตริย์ที่ร่วมเสวย ตรัสชมว่า แกงเต่าที่นี่ทั้งอร่อยทั้งเผ็ด ภายหลังบ้านนี้จึงได้ชื่อว่า บ้านหนองเต่า
เมื่อจับช้างเผือกเชือกนั้นได้ก็นำช้างมาลงแพที่ท่าน้ำเพื่อล่องไปส่งยังกรุงศรีอยุธยา บ้านนั้นได้ชื่อว่า บ้านท่าช้าง มาจนทุกวันนี้ ความดีความชอบของพรานยา ทำให้พระมหากษัตริย์โปรดปรานจึงตั้งให้เป็นพระธรรมยา ปกครองบริเวณที่นายยาอยู่มาก่อน พระราชทานชื่อเมืองว่า เมืองภูมิพระราชทาน และให้ยก
เว้นการเก็บภาษีส่วนอากรต่าง ๆ เพราะเป็นเมืองที่พระราชทานให้เป็นพิเศษ พระธรรมยาปกครองเมืองภูมิได้ระยะหนึ่ง จึงเดินทางไปเมืองหลวงเพราะคิดถึง พระมหากษัตริย์ ได้นำมีดโต้ที่ตีตามตำรับไสยศาสตร์เล่มหนึ่ง เพื่อนำไปถวายด้วย แต่เมื่อไปถึงกรุง ศรีอยุธยากษัตริย์ไม่ทรงรับด้วย นึกว่าเป็นมีดโต้ธรรมดา ทำให้พระธรรมยาน้อยใจใช้ผ้าคาดเอาผูกด้ามมีดลากไปกับถนนหน้าวังลงไปท่าน้ำ อภินิหารของมีดโต้กายสิทธิ์กรีดถนนแยกเป็นทางอย่างน่าอัศจรรย์ พระธรรมยาได้ทิ้งมีดลงแม่น้ำและถอยเรือ ออกจากท่าเดินทางกลับ มีคำเล่าลือกันว่าที่แม่น้ำตรงที่มีดจมลงนั้นกลายเป็นน้ำวน มีทหารจำนวนหนึ่งดำ
น้ำเพื่องมมีดขึ้นมา ก็ถูกมีดตัดแขนขาขาดจนถึงแก่ชีวิต ต่อมาช่างตีดาบนิยมนำน้ำวนตรงนั้นมาชุบมีดทำให้มีคุณภาพดีประวัติพระธรรมยา ได้หายสาบสูญในเวลาต่อมา เมืองภูมิที่ปกครองภายหลังก็ไม่มี ผู้ครองราชย์สืบต่อเพราะพระธรรมยาเป็นโสดไม่มีทายาท ทำให้เมืองภูมิถูกละทิ้งให้เป็นเมืองร้าง เพราะผู้คนอพยพมาอยู่ทางฝั่ง
ตะวันออกของแม่น้ำน่าน ตั้งเมืองขึ้นใหม่เรียกว่า บางขี้นาก ภายหลังเป็น บางมูลนาก เมืองภูมิจึงมีฐานะเป็นเพียงตำบลภูมิสืบมาจนตราบเท่าทุกวันนี้
คติ / แนวคิด
...................ให้แนวคิดเกี่ยวกับคำสอนของพุทธศาสนาที่ว่า เมื่อมีเกิดก็มีดับ ดังคำพระที่ว่า ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา และแสดงถึงภูมิปัญญาของคนในท้องถิ่น ที่ผูกตำนานให้สอดคล้องกับ ชื่อสถานที่ ชื่อบ้านเมืองที่ตนอาศัยอยู่